آقام امام حسن کریمه

این حرف ها حرف دل یک یا کریم است

غصه نخور ای دل خدای ما کریم است

از سفرۀ خالی خود بیمی ندارد

هرکس که ذکرش لا اله الّا کریم است

هرگز دری را در پی روزی نکوبیم

روزی ما از روز اول با کریم است

آن که خدا ما را گدای او نوشته

یک چشمه یک دریا نه یک دنیا کریم است

امشب شب تغییر در ضرب المثل هاست

هر چه گدا کاهل بود، آقا کریم است

آنها که رزق عشق من را می نویسند

بر سینه ام نام حسن را می نویسند

جز نیمۀ ماه خدا آن هم سحرها

هرگز نمیبینی از اینگونه قمرها

گفتند که کوه نمک آمد؛ خوش آمد

شیرین تر از قند است این گونه خبرها

پور پیمبر هم شود فرزند حیدر

پس خوش به حال این پسر با این پدرها

کوری چشم شور آن بیوه زنی که

می ترسد از فردای سبز این پسرها

باید عقیقه کرد باید حرز انداخت

باید بپوشانیش از چشم و نظرها

دور سرش اسپند می سوزاند مادر

هر شب برایش چار قل می خواند مادر